Waar gaan we heen?

Mijn bureau is maar klein. Chaotisch ingedeeld en toch overzichtelijk omdat het klein is. Mijn vaste telefoon rinkelt al een paar weken niet meer. Ik ben ook van plan om het abonnement op te zeggen. Een dubbelgevouwen kroonkurk van Heineken herinnert me aan vorige week. De cd van Jimi Hendrix laat me verlangen naar mijn jeugd. Het visitekaartje van r. Michael Portnaar (voorzitter van Vereniging tot Bevordering van Kennis van KABBALA) laat me koud. Als ik blaas stuift de stof zich naar alle hoeken toe. Ja ik moet toch een keer gaan stoffen. De kaart van mijn overleden Ome Dré brengt een glimlach op mijn gezicht. Waarom, waarom denk ik dan. Herinnering na herinnering stijgt op en het laat me nadenken over vroeger, het verleden. Ik kan niet nadenken over de toekomst omdat dan iets blokkeert in mijn lichaam. Het enige wat ik kan doen is naar buiten kijken en glimlachen. Want ik weet welke keuze in ook maak, welk pad ik berijd, wat voor zin ik uitspreek ik ben er blij en content mee. Ik maak me niet druk meer over morgen. Geef me vandaag dan mag je morgen houden.